Μύρισε καλοκαίρι!

Και κάπως έτσι μπαίνουμε στον Αύγουστο! Τον μήνα που είναι παχιές οι μύγες, που η πόλη αδειάζει και όλοι χορευουμε σε ρυθμούς χαλαρους, ηλιόλουστους, καλοκαιρινούς!

Ακόμα και αν δεν πήρες άδεια, ή και να πήρες και να μην την χαρηκες οσο θα ήθελες, ποτέ δεν είναι αργά για λίγη χαλάρωση! Ένας καφές σε μία παραλία, μία βουτιά σε μία θάλασσα δροσερή, μία μπύρα με λεμόνι στο μπουκάλι είναι ικανά να σου φτιάξουν την διάθεση χωρίς να το καταλάβεις!

Το καλύτερο δε είναι να βρεις και έναν δύο κατάλληλους ανθρώπους να σε ηρεμούν και να σε βοηθούν να χαλαρώσεις, να μοιράζονται μαζί σου νεύρα και νίκες στο τάβλι, να σε αγκαλιάζουν όταν η θάλασσα είναι κρύα, να σε κυνηγάνε με το αντηλιακο για να μην καεις από τον ήλιο. Εκεί ειναι που το καλοκαίρι παίρνει ένα άλλο χρώμα, λίγο από ο τιρκουάζ της θάλασσας και το πορτοκαλί της δύσης…

Και επειδή χρειάζεται και λίγη ξεκούραση, θα παραμείνουμε κλειστοί για λίγες μόνο μέρες, να έχουμε τον απαραίτητο χρόνο να ανανεωθούμε, να κατεβάσουμε ιδέες για νέες στήλες και θέματα, να πάρουμε μία ανάσα και να χαρουμε πορτοκάλι δύσεις σε τιρκουάζ θάλασσες…

Καλό καλοκαίρι!

Καλοκαιρινό μεσημεράκι

Όλοι λίγο πολύ έχουμε το πρόγραμμα μας. Άλλοι δουλεύουν μέχρι τις 4-5, άλλοι δουλεύουν νύχτα, άλλοι βγαίνουν για καφέ. Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι είτε λείπουμε απ’ το σπίτι, είτε κοιμόμαστε την ώρα του μεσημεριού. Και λέγοντας ώρα μεσημεριού εννοώ νωρίς, εκεί γύρω στη 1-1:30…

Βαβέλ: Μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα;

Καθημερινά συναντάς ανθρώπους που γνωρίζεις, ανθρώπους που συναντάς για πρώτη φορά στην ζωή σου, ανθρώπους που βλέπεις για λίγο και δεν θα ξαναδείς ποτέ. Και τυπικά, μιλάτε την ίδια γλώσσα. Δεν έχει καμία μα καμία σημασία αν είναι Ελληνικά, Γαλλικά ή Τούρκικα, βρίσκετε έναν κοινό τόπο για να συννενοηθείτε, έστω και για τα βασικά.

Μαγεία

Το χειρότερο στην άδεια είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνει. Το κακό ότι κρατάει λίγο (κανόνας) και σε αποδιοργανώνει τελείως. Εκεί που λες εντάξει αρχίζω και τα αφήνω όλα πίσω καλείσαι να ξαναγυρίσεις και μάλιστα να βγάλεις και editorial. Θα χρειαστώ λοιπόν την κατανόηση σας για ακόμα μία φορά. Για να πω βέβαια και την πάσα αλήθεια δεν πρόλαβα να ξεκουραστώ έτσι όπως ήθελα γιατί τι να πρωτοκάνεις μέσα σε μία βδομαδούλα; Ας πούμε απλά ότι ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα. Θα μπορούσαμε να πούμε απλά ότι έλειπε η μαγεία. 

Λάθος επιλογές!

Από μικρά παιδιά ακόμα μας μαθαίνουν στα παραμύθια πως όλα έχουν ένα ευτυχισμένο τέλος από όσες περιπέτειες και αν περάσει ο ήρωας της ιστορίας. Η Ωραία Κοιμωμένη ξυπνάει κάποια στιγμή με επιδερμίδα αλαβάστρινη από τον πολύ ύπνο, η Σταχτοπούτα καταλήγει με πρίγκηπα και Jimmy Choo στο πόδι,  η Χιονάτη φτιάχνει μηλόπιτες στους νάνους. Και ζήσανε αυτοί καλά. Και εμείς;

Κανένας δε σου λέει τι γίνεται όταν κάνεις μια λάθος επιλογή. Αυτό δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνεται σε κανένα παραμύθι, σε καμία ιστορία. Αντίθετα, είναι μια σκληρή αλήθεια που σε βγάζει από το παραμύθι σου απότομα και οριστικά. Μια και έξω. Και ερωτώ: τι να το κάνεις το Jimmy Choo αν από πάνω φοράς κουρέλια;

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να στολίζουμε τις επιλογές μας, να τις ωραιοποιούμε και να τις τυλίγουμε με κορδέλες και πολύχρωμα φιογκάκια για να τις δικαιώσουμε. Αρχικά από ενθουσιασμό, έπειτα από αμφιβολία και μετά από πείσμα. Ενθουσιάζεσαι με κάτι στην αρχή γιατί είναι αρχή. Στην συνέχεια, στα πρώτα δείγματα αμφιβάλλεις και θεωρείς ότι όλα θα πάνε καλά γιατί έτσι, ενώ στο τέλος από πείσμα δεν δέχεσαι ότι έπεσες έξω. Γιατί, ας το παραδεχτούμε, κανένας από εμάς δεν δέχεται ότι επέλεξε κάτι που ήταν λάθος. Έλα όμως που στην περίπτωση που η επιλογή έχει να κάνει με ανθρώπους- και ναι, τις περισσότερες φορές έχει να κάνει απόλυτα με αυτούς- οι ίδιοι σκίζουν το περιτύλιγμα που τους έχεις φτιάξει, πετάνε τα φιογκάκια στα σκουπίδια και σου δείχνουν με την πρώτη ευκαιρία ποιοι είναι πραγματικά. Χωρίς φανφάρες και στολίδια. Μόνο που τις περισσότερες φορές ακούς εσύ καμπάνες από το τούβλο που έφαγες- πάλι- στο κεφάλι και θέλεις να πέσουν και λίγα καντήλια μητρόπολης να δέσει το προξενιό και να χεις να πορεύεσαι.

Καλώς ή κακώς οι επιλογές που κάνουμε είναι παρόμοιες και έχουν όλες έναν κοινό παρονομαστή: εσένα. Αν έχεις κάνει μια παρόμοια επιλογή που όμως ήταν λάθος πάνω από μία φορά, τότε πρέπει να αρχίσεις να ανησυχείς και να δεις που κάνεις λάθος.Άλλωστε, το πρώτο βήμα για την επίλυση του προβλήματος είναι η αναγνώριση του.

Μην ξεχνάς όμως πως και τα λάθη μας όλο και κάπου χρησιμεύουν! Τα κοιτάς, τα πιάνεις από το χέρι και πορεύεστε μαζί, σε κοιτούν και αυτά και σου υπενθυμίζουν τι να μην κάνεις. Και για να φτάσεις στην καλύτερη δυνατή επιλογή, θα πρέπει να αρχίσεις να αφαιρείς όλα τα περιττά.

Στα  δίποδα λάθη μου….

Ευχαριστώ που με κάνετε καλύτερη….

Keep on Trolleein!

 

Για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα

Είναι μερικές μέρες που είναι πιο ξεχωριστές από τις άλλες. Είναι εκεί που η καρδιά σου «τρελαίνεται, βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα». Έχω τόσα να πω σ’ αυτό το editorial που δεν ξέρω πως να τα βάλω σε λέξεις όλα αυτά.

Ισορροπία.

Καθημερινά προσπαθούμε να ισορροπήσουμε καταστάσεις. Μοιάζουμε θαρρείς με ακροβάτες που περπατάνε σε τεντωμένο σκοινί και προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε καταστάσεις δύσκολες και να μην γυρίσουν πίσω αλλά να προχωρήσουν με μικρά βήματα μπροστά. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να κοιτάξεις πίσω ή κάτω καθότι ο γκρεμός περιμένει να σε αγκαλιάσει σφιχτά και να σε καλωσορίσει σε πύλες σκοτεινές.

Η φίλη μου η Beatrisa από το Περού

Εκεί στο μακρινό Περού που λέτε ζει μια κοπέλα η Beatrisa και είναι φίλη μου. Εύλογη απορία που τη βρήκα την Beatrisa και γίναμε και φίλες αλλά πιστέψτε με δεν είναι το σημαντικό σε αυτή την ιστορία. Αν θέλεις πάντα υπάρχει τρόπος, έτσι δε λένε; Ή πολύ απλά οι καταστάσεις και τα «άστρα» θα φέρουν τα πράγματα έτσι και θα γίνουν τα πιο απίθανα. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως να βρήκα θέμα για τα επόμενα ζώδια (ζώδια και αποστάσεις ή τα χιλιόμετρα είναι λίγα και η απόσταση μικρή) αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας οπότε μαζεύομαι. Το θέμα μας είναι η φίλη μου και η ιστορία της.

Τώρα θα μου πεις ο καθένας μας κουβαλάει μια ιστορία. Και σ’ αυτό ακριβώς έρχομαι να συμφωνήσω απόλυτα και να σου πω να το κρατήσεις γιατί έχει σημασία για τα επόμενα.

Η ιστορία της Beatrisa λοιπόν. Μην περιμένεις να διαβάσεις κάτι το φανταχτερό. Ζει κι αυτή όπως όλοι στην καθημερινότητα της, με τις καθημερινές μεγάλες και μικρές μάχες της. Πηγαίνει κάθε μέρα στη δουλειά της, βγαίνει έξω με τους φίλους της, βγαίνει ραντεβού με αγόρια, πηγαίνει εκδρομές, μιλάει στο τηλέφωνο, έχει facebook, έχει νεύρα όταν την τσατίζουν, έχει σχέδια για το μέλλον. Και κλαίει κάθε βράδυ στο κρεββάτι της πριν κοιμηθεί. Θα ρωτήσεις γιατί. Τι μπορεί να την κάνει να είναι τόσο θλιμμένη; Φαίνεται τόσο φυσιολογική, τόσο ίδια με όλους τους άλλους. Όλους αυτούς που κοιμούνται χωρίς να κλαίνε. Αν τη ρωτήσεις μπορεί να μην ξέρει να σου απαντήσει για σίγουρα ή θα σου πετάξει απλά ένα «τα έχω κάνει σκατά» (σε ελεύθερη μετάφραση από τα Ισπανικά).

Μπορεί να νομίζεις ότι έχει κατάθλιψη ή κάποιο πρόβλημα στο σπίτι της ή ότι πολύ απλά περνάει μια φάση και ότι θα περάσει. Το πρόβλημα της Beatrisa όμως δεν είναι αυτό. Περνάει μια μεταβατική περίοδο. Αυτή που καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει λίγο απότομα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αποδεχτείς. Η Beatrisa κλαίει γιατί πιστεύει ότι φταίει αυτή για ό,τι συμβαίνει στη ζωή της.Που δεν της αρέσει η δουλειά της αλλά δεν μπορεί να την αλλάξει, που δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους γύρω της. Θεωρεί ότι διώχνει κάθε άνθρωπο από δίπλα της και ότι αυτή φταίει που δεν έχει βρει κανέναν να μείνει δίπλα της πάνω από ένα βράδυ. Και αυτό τη φθείρει μέρα με τη μέρα. Ή έτσι αισθάνεται. Η ίδια θα σου πει ότι δεν είναι καθόλου δυνατή αλλά στην πραγματικότητα αν κοιτάξεις πίσω της και δεις τι έχει περάσει θα καταλάβεις ότι είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος.

Θα δεις ότι έχει κάθε λόγο να μισεί όμως αυτή αγαπάει. Και αυτή την αγάπη την προσφέρει απλόχερα στους γύρω της, παρόλο που πολλές φορές αμφιβάλλει. Αυτό την κάνει έναν άνθρωπο όλο ζωή και ελπίδα για τους δικούς της ανθρώπους. Επομένως τα δάκρυα της Beatrisa είναι δάκρυα δύναμης. Μιας δύναμης που προσφέρει σε καθημερινή βάση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια μορφή αποφόρτισης.

Αυτό που κάνει όμως τη Beatrisa ξεχωριστή είναι ότι δεν φοβάται. Δεν φοβάται να δείξει τα συναισθήματα της, δεν φοβάται να ζητήσει το λόγο, δεν φοβάται να μιλήσει. Δεν φοβάται να παραδεχτεί. Δεν φοβάται να πει «σ’ αγαπάω». Και γι’ αυτό κλαίει η Beatrisa. Γιατί είναι γενναία σε ένα κόσμο φτιαγμένο από φόβο και μίσος.

Αυτά όμως συμβαίνουν στο μακρινό Περού.

Αφιερωμένο.

Keep trolleeing.

Δεύτερη επιλογή!

Από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι και την αποφράδα στιγμή που θα κλείσουμε τα μάτια μια και καλή, όλη η ζωή μας έχει να κάνει με επιλογές. Από το που θα βγούμε και πως θα ντυθούμε μέχρι το ποιους ανθρώπους θα έχουμε δίπλα μας σε όλο αυτό το παράξενο ταξίδι και ποιους όχι.  Βέβαια, πολλές φορές οι άνθρωποι φεύγουν και δεν είναι επιλογή μας θεωρητικά, ωστόσο καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε σε τέτοιες περιπτώσεις αν τους διώξαμε εμείς με τις επιλογές μας ή αν κάναμε κάτι ουσιαστικό για να μείνουν .

Όλα είναι θέμα επιλογών και προτεραιοτήτων. Και για τους ανθρώπους που μονομερώς επιλέγεις να βρίσκονται μαζί σου είναι επίσης θέμα επιλογών. Αν θέλουν και εκείνοι να είναι εκεί για σένα, τότε έχε καλώς. Όλα βαίνουν άκρως κανονικώς και κερδίζεις και εσύ και εκείνοι και είστε όλοι ευτυχισμένοι. Διαφορετικά, τα πράγματα αλλάζουν.Εσύ κυνηγάς την ουρά σου και εκείνοι τον εαυτό τους και όλα βαίνουν άκρως ανωμάλως. Και τα πράγματα μπλέκονται  και χώνονται και άλλοι άνθρωποι στο όλο θέμα και φασκελοκουκούλωστα.

Να μην δέχεσαι να είσαι δεύτερη επιλογή κανενός. Όποιος σε βάζει σε δεύτερη μοίρα δεν σέβεται προφανώς τον εαυτό του, γιατί να σεβαστεί εσένα; Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και εκείνοι που δεν θέλουν να επιλέξουν, αφήνοντας σε στο μεταίχμιο γιατί αφενός δεν θέλουν να γίνουν οι κακοί, αφετέρου δεν θέλουν και να σε χαλάσουν και να χάσουν την βολή και την ευκολία τους.

Ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός είναι και αυτά θέμα επιλογής. Σεβασμός στον άλλον και τα συναισθήματα του,στον εαυτό του που ποντάρει στο τραπέζι και θέλει να τα πάρει όλα. Ή να τα χάσει όλα. Αν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να κάνεις το ίδιο, εκεί σταματάει να είναι επιλογή και είναι πλέον υποχρέωση να σεβαστείς τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου.

Άλλωστε, όπως πολύ σωστά λέει και η Κατερίνα Γώγου, «Χωρίς τις δεύτερες δεν έχουν λόγο ύπαρξης οι πρώτες. Όλων των ειδών λέω«.

Keep on Trolleein!

Οδηγός επιβίωσης για δημόσιες υπηρεσίες

Η αλήθεια είναι πως στο Trolleei έχουμε πει ουκ ολίγα για δημόσιες υπηρεσίες και δημόσιους υπαλλήλους. Από που να αρχίσω (νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ);