Κουζίνα! Βασικό δωμάτιο του σπιτιού στο οποίο γίνεται η συσσώρευση τροφίμων, η προετοιμασία φαγητού καθώς και υγειής και μη κοινωνικοποίηση. Μια γεμάτη κουζίνα μετά από σουπερμάρκετ είναι ο παράδεισος ενός κοιλιόδουλου ο οποίος θα σκαλίσει όλα τα ράφια προκειμένου να ανακαλύψει λιχουδιές που τις κρύβουν οι υπόλοιποι προκειμένου να προλάβουν μια φορά να φάνε μια σοκοφρέτα (και ναι ήταν σπόντα αυτο!) και μια άδεια σοβαρή κατάθλιψη κυρίως αν δεν υπάρχει προσβάσιμο delivery. Επίσης είναι ο χώρος που θα συναντηθούν το πρωί τα διάφορα μέλη που μοιράζονται την κουζίνα και θα έχουν την πρώτη τριβή της ημέρας που ανάλογα την σύνθεση των ατόμων ακούς από κελαϊδιστές καλημέρες μέχρι άναρθρες κραυγές πιθηκοειδών και δεν υπάρχει ταύτιση με καμία γνωστή γλώσσα μέχρι να καταλανωθούν οι πρώτες γουλιές καφέ. Μην ξεχνάμε όταν υπάρχει οικογενειακό τραπέζι είναι και ο χώρος που συνομωτικά μαζεύονται συγκεκριμένα άτομα από το σόι, τάχα μου δήθεν για να βοηθήσουν στο σερβίρισμα ή το μάζεμα, και ανταλάσσουν γρήγορα κουτσομπολιά και θαψίματα αλλά στο τραπέζι είμαστε πάντα μια ωραία ατμόσφαιρα!
Άφησα μόνο του και ξεχωριστά την προετοιμασία του φαγητού! Όσοι δεν έχετε μπει στη διαδικασία να φτιάξετε ούτε αυγό δεν νομίζω σας πολυαφορά το θεματάκι. Για τους υπόλοιπους ξέρουμε ότι υπάρχει μια περίοδος εκμάθησης μέχρι να κάνεις κάποια βασικά πράγματα σωστά και από εκεί και πέρα συνεχίζεις όσο θες. Στην δική μου περίοδο εκμάθησης ξεχωρίζουν δύο σκηνικά, το πρώτο με μισό πακέτο μακαρόνια κολλημένο στους τοίχους σαν προχωρημένος ιμπρεσιονισμός και το δεύτερο η απόπειρά μου να φτιάξω ομελέτα καθοδηγούμενος από την μάνα μου τηλεφωνικά, με το καυτό λάδι να τινάζεται παντού και εμένα να ουρλιάζω πανικόβλητος και να με ακούν και να γελάν όλοι οι συνάδελφοι της μάνας μου καθώς με είχε βάλει σε ανοιχτή ακρόαση για να μη χάσει κανείς την γελοιότητα της υπόθεσης! Ευχαριστώ μανούλα… Τέλος πάντων! Όντας φοιτητής και με αρκετά καλές μαγειρικές ικανότητες έτυχε να μοιράζομαι την κουζίνα με άλλα άτομα και εκεί είναι το σημείο που σου γεννιούνται δύο απορίες: Η πρώτη είναι «Αυτοί είναι οι μελλοντικοί επιστήμονες κάτοχοι πανεπιστημιακών τίτλων;» και η δεύτερη «Μήπως τελικά είμαι υποχόνδριος;». Τα παρακάτω συνέβησαν σε εμένα μόνο:
Γενικά σε μια κοινόχρηστη κουζίνα υπάρχουν συνεχώς λόγοι να ενεργοποιηθεί ο συναργερμός καπνού (εκτός αν τον έχεις απενεργοποιήσει γιατί χτυπούσε κάθε λίγο και λιγάκι). Ίσως το πιο αξιομνημόνευτο ήταν όταν είχα βρει οχτώ μάτια κουζίνας αναμμένα στο φουλ με τη δικαιολογία ότι η κουζίνα ήταν παγωμένη και έπρεπε να ζεσταθεί (true story). Επίσης καλό θα ήταν να διδάσκεται λίγο πιο εντατικά η οικιακή οικονομία ή τα οικοκυρικά, για να μάθει ο κόσμος ότι δεν αφήνουμε το κοτόπουλο εκτεθημένο στο ψυγείο χωρίς να σκεπάσουμε με κάτι και επίσης δεν πετάμε αυτή την καθαρή σαλμονέλα στο φούρνο μέσα σε τηγάνι με πλαστική λαβή η οποία προφανώς και θα λίωσει στους 200 (και αυτό true story). Τέλος δεν αφήνουμε το φαγητό που περίσσεψε στον πάγκο γιατί θα πλακώσουν κατσαρίδες. Το συγκεκριμένο μην το δώσετε συμβουλή σε Κινέζο γιατί θα σας κοιτάζει με απορία τύπου «Ναι, και που θες να καταλήξεις; Που είναι το κακό σε αυτό;» (ξανάμανα true story). Αφήνω εκτός λίστας συμπεριφορές όπως να τρώς με τα χέρια και τις συνθήκες υγεινής γενικότερα.
Όσοι λοιπόν πρόκειται να μοιραστείτε μια κουζίνα, απλά έχετε το νου σας τα παράπανω για να μην πέσετε από τα σύννεφα. Εγώ πλέον συνήθισα και χρησιμοποίησα και κοινόχρηστα σκεύη σκεφτόμενος «ε, τουλάχιστον αυτό φαίνεται καθαρό…» και παραδόξως ακόμα ζω…
TROLLEEI MAGAZINE 